022. Stagnacja

Dobita przez pogodę i katar czekałam tydzień, aby zabrać się za sprawozdanie z mojej studniówki. Muszę przyznać, że impreza była naprawdę udana. After party wprawdzie wyszło dużo skromniej, niż się spodziewałam, ale i na to nie będę narzekać. Podczas balu, jako jedna z niewielu dziewczyn, miałam na sobie sukienkę w innym kolorze, niż czarny. Postanowiłam zaszaleć i wbić się w soczyście czerwoną kreację. Początkowo ten fakt był dla mnie dość przerażający, ponieważ jestem osobą nieśmiałą i nie chciałam zbyt bardzo wyróżniać się w tłumie. W miarę trwania zabawy zdałam sobie jednak sprawę, że całkiem fajnie jest być czasem w centrum uwagi. Nie mogę wiecznie stać z boku, czasem mam dość bycia szarą myszką. Wracając do meritum - gdybym miała krótko podsumować tę studniówkę, bilans jest jak najbardziej pozytywny. Jedynie bolące nogi oraz zimne jedzenie i sztywna atmosfera na początku trochę zepsuły mi wieczór. Do reszty nie mam większych zastrzeżeń. Właściwie to tyle, jeśli chodzi o relację z imprezy. Miało być ciut ambitniej i porządniej, ale chyba nie ma sensu rozpisywać się na ten temat bardziej szczegółowo. 

To doprawdy niesamowite, w jakim tempie rośnie bałagan w moim pokoju. Z dnia na dzień coraz więcej tu ubrań na fotelach, książek porozrzucanych po półkach. Mam wrażenie, że zawartość moich szaf pewnego dnia wysypie mi się na głowę. Czyżby czekało mnie generalne sprzątanie? (matko, jak ja nienawidzę słowa "sprzątać".) Chyba jednak nie mam wyboru, chociaż z motywacją może być kiepsko. Odkąd wróciłam do szkoły po feriach, opuściła mnie cała energia i chęć działania. To dość interesująca sprawa - dni wolne spędziłam aktywnie, a teraz, kiedy powinnam się uczyć, siedzę przed laptopem obżerając się pączkami. Codziennie po południu czeka mnie dokonywanie wyboru. Nauka, czy komputer? Książka, czy telewizja? Powtórki maturalne, czy gra na keyboardzie? Otrzeźwiający spacer po wsi, czy krótka podróż do kuchni po czekoladę? To przykre, że zazwyczaj wygrywa druga opcja. Zawsze wydawało mi się, że jestem ambitna. Tymczasem coraz częściej zaczynam w to wątpić i przekonywać się, że lenistwo zwycięża z chęcią rozwoju i stawania się lepszą z dnia na dzień. Matura tuż tuż, a ja wszystkie związane z nią kwestię odkładam na coraz odleglejsze terminy. Nie potrafię się zawziąć tak raz, a dobrze i ruszyć na przód. Zdaje mi się, że wszystko robię "po łebkach", częściowo, w niczym nie daję z siebie 100%, choć wiele razy mam ku temu okazję. Stanęłam w miejscu, a może nawet się cofam. Chciałabym znów poczuć ten cały "wiatr w żaglach" i wypłynąć ku poznawaniu czegoś nowego, lepszego, ciekawszego. Tylko skąd brać energię, by zacząć?

Chciałam wstawić zdjęcie pączków, ale rodzinka wszystkie zjadła. Dobra, przyznaję bez bicia, że sumiennie pomagałam. Na szczęście z odsieczą przybyły Demotywatory.